งูขนาดตัวเล็ก (จากปลายปากถึงรูก้น 272-302 มิลลิเมตร และหางยาว 40 มิลลิเมตร) หัวแบนเล็กน้อยและส่วนหัวกว้างกว่าลําคอเล็กน้อย ส่วนปลายของหัวมน ตาเล็ก ลําตัวสั้นและกลม หางสั้นและเรียวเล็กกว่าลําตัวมาก ผิวหนังลําตัวมีเกล็ดปกคลุม เกล็ดบนหัวเป็นแผ่นกว้าง เกล็ดบนหลังและด้านบนของหางมีพื้นผิวเรียบและเป็นมัน เกล็ดทองขยายกว้าง เกล็ดใต้หางเป็นแถวคู่ เกล็ดรอบลําตัวในตําแหน่งกึ่งกลางตัวจํานวน 19 เกล็ด เกล็ดทองจํานวน 112-132 เกล็ด และเกล็ดใต้หางจํานวน 29-43 เกล็ด

ลําตัวมีด้านบนของหัวและบนหลังสีเทาอมเขียวหรือสีเทาอมเหลือง หัวสีคล้ำกว่าลําตัวเล็กน้อย เกล็ดบนหลังและด้านข้างลําตัวมีขอบสีเข้ม คางและใต้คอสีขาวหรือสีครีม ด้านท้องและใต้หางสีเหลืองและมีประสีดํายาวในแนวกลางตัว

การแพร่กระจาย จีน อินเดีย เมียนมาร์ ลาว เวียตนาม กัมพูชา มาเลย์เซีย อินโดนีเซีย ในประเทศไทยพบทุกภาคของประเทศ ในพื้นที่สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราชพบในอ่างเก็บน้ำหรือแอ่งน้ำขังตามรอยล้อรถในแนวกันไฟหลังฝนตกในป่าเต็งรังและในป่าดิบแล้ง พื้นที่อาศัย ในแหลงน้ำหรือพื้นที่ใกล้เคียงแหล่งน้ำ

นิสัย อาศัยในแหล่งน้ำจืดและกินสัตว์น้ำ (ปลากบ เขียด) ชอบอาศัยในแหล่งน้ำของระบบนิเวศน้ำนิ่งมากกว่าระบบนิเวศน้ํำไหล ออกหากินทั้งเวลากลางวันและเวลากลางคืน อาศัยในน้ำหรือใกล้เคียงแหล่งน้ำตลอดเวลา และมีพฤติกรรมชูส่วนหัวให้ปลายหัวอยู่ผิวน้ำส่วนลําตัวตั้งในแนวดิ่งและส่วนท้ายตัวฝังอยู่ในโคลนนิ่งๆ และถ้าถูกรบกวนจะค่อยๆ ถอยกลับเขาไปในโคลนหมดทั้งตัว แต่ช่วงเวลาฝนตกจะขึ้นจากแหลงน้ำและเลื้อยหาแหลงน้ำแห่งอื่น บางครั้งจึงพบในแอ่งน้ำขังชั่วคราวที่กระจายอยู่ในป่าเต็งรังและในป่าดิบแล้ง งูชนิดนี้ตกลูกเป็นตัว และพบลูกงูในเดือน เมษายน-พฤษภาคม

สถานภาพ ไม่ได้เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุมครองสัตวป่า พ.ศ. 2535 และไม่มีสถานภาพเพื่อการอนุรักษ์ตามเกณฑ์ของ Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning (2005) และตามเกณฑ์ของ IUCN (2008) ในพื้นที่สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราชพบได้น้อยครั้ง

ที่มา : เพจ Phrae Exotic Pet